Kliknij tutaj --> 🎈 muzeum małego księcia w japonii eksponaty

Muzeum Miasta Jaworzna. 50°12′08,158″N 19°16′33,006″E. / 50,202266 19,275835. Multimedia w Wikimedia Commons. Strona internetowa. Muzeum Miasta Jaworzna – muzeum położone w Jaworznie. Placówka jest miejską jednostką organizacyjną. Muzeum powstało w 1972 roku z inicjatywy Społecznego Komitetu Organizacyjnego Muzeum Regionalnego. Założona w 1992 roku, znajduje się w dzielnicy Little Tokyo w pobliżu centrum miasta. Muzeum jest partnerem programu Smithsonian Affiliations. Muzeum obejmuje ponad 130 lat historii japońsko-amerykańskiej, datowanej na pierwsze pokolenie imigrantów Issei. Jego archiwum ruchomych obrazów zawiera ponad 100 000 stóp (30 000 m) domowych Jednym z najdziwniejszych muzeów na świecie jest Muzeum Zupek Chińskich, które znajduje się w Yokohama w Japonii. Na ścianach muzeum wiszą opakowania po zupkach chińskich. Wśród eksponatów muzeum znajdziemy replikę pierwszej zupy chińskiej i replikę szopy, gdzie powstało pierwsze danie instant. Zobacz: Muzeum Szczęścia i Iluzji Muzeum Oświaty Ziemi Łódzkiej zostało utworzone w 1983 w ramach Pedagogicznej Biblioteki Wojewódzkiej w Łodzi jako Wydział Zbiorów Specjalnych. Placówka gromadzi dokumenty i eksponaty związane z historią szkolnictwa w regionie łódzkim. Zbiory są popularyzowane w formie wystaw, lekcji muzealnych oraz publikacji. Nowoczesne centrum obsługi turystów, remont zabytkowego spichlerza czy wyjątkowe wystawy pozwalające lepiej poznać życie XIX-wiecznego miasteczka. To tylko część efektów, jakie przyniosły trwające 4 lata prace modernizacyjne i adaptacyjne w Muzeum Małego Miasta w Bieżuniu. Inwestycja została w całości sfinansowana przez samorząd Mazowsza. Muzeum Małego Miasta w Bieżuniu to Site De Rencontre 3 Jours Gratuit. Home » ciekawostki , turystyka » Ciekawostki#13 To nie Francja, a Japonia! Muzeum Małego Księcia❀ "Mały książę" to sławna opowieść Francuskiego pisarza, pilota i ilustratora, Antoine de Saint-Exupery'ego. Tak bardzo kochana na całym świecie doczekała się nawet własnego muzeum w Japonii, w mieście Hakone(prefektura Kanagawa, około 80 kilometrów na zachód od Tokio.), które podczas spacerowania krętą drogą opowiada przygody chłopca. Nawet dzieci, które nie przepadają za muzeami, na pewno pokochają Muzeum Małego Księcia(The Little Prince Museum). Znajduje się w nim małe miasteczko do złudzenia przypominające francuskie, z budynkami paryskich piekarni, sklepów spożywczych oraz malowniczymi ogrodami, a całość sprawia, że czujesz się jak w Wersalu. Artikel Terkait: Sala etnograficzna Położona na parterze budynku muzeum. Tutaj zaprezentowane są eksponaty z szeroko rozumianej kultury ludowej regionu Pogórza, a także eksponaty dotyczące kultury Łemków. Podziwiać można między innymi polichromowane rzeźby w drewnie. Są wśród nich figurki z przydrożnych kapliczek datowane na XIX w. przedstawiające Chrystusa Frasobliwego, Matkę Boską, św. Jana Nepomucena, św. Floriana oraz innych świętych, a także prace współczesnych rzeźbiarzy ludowych. Szczególnie cenny jest zbiór rzeźb Władysława Chajca, nieżyjącego już artysty, zaliczanego do grupy najwybitniejszych, autentycznych twórców ludowych. W zbiorze prac współczesnych rzeźbiarzy są też rzeźby Michała Spólnika, Józefa Krupy, Stanisława Więcha, Antoniego Bolka, Karola Breja, Stanisława Matusika i innych. Drugą cenną grupą eksponatów etnograficznych są tradycyjne ludowe stroje pogórzańskie i łemkowskie. Wśród nich na uwagę zasługują kobiece gorsety zdobione cekinami i barwnym haftem a także bluzki, spódnice, zapaski i chusty czepcowe zdobione białymi, ażurowymi haftami o motywach roślinnych. Do najciekawszych elementów pogórzańskich strojów męskich należą tradycyjne „płótnianki” datowane na przełom XIX i XX w. Ważną część stanowią eksponaty dotyczące tradycyjnych rzemiosł wiejskich. Wśród nich na szczególną uwagę zasługują wyroby ceramiczne z dawnych ośrodków garncarskich tj. Kołaczyce, Nowy Żmigród, Czermna, Kłodawa, a także narzędzia i wyroby tkackie pochodzące z ośrodka dębowieckiego. Zobaczyć można także zbiór narzędzi oraz wyrobów kowalskich i stolarskich, narzędzia rolnicze oraz sprzęty gospodarskie, które stanowiły niegdyś wyposażenie tradycyjnych domów wiejskich. W zbiorach etnograficznych muzeum posiada także plastykę obrzędową, tradycyjne szopki bożonarodzeniowe, elementy strojów kolędniczych oraz pisanki zdobione różnymi technikami. Sala sztuki i rzemiosła artystycznego Pierwsza z dwóch sal na piętrze ułożonych w amfiladzie gromadzi eksponaty z zakresu sztuki i sztuki użytkowej. Ściany sali zdobi kolekcja portretów sarmackich z XVII i XVIII w. i zbiór kilkunastu portretów mieszczańskich z XIX w. W tradycję galerii przodków wpisuje się Portret Stanisława Łużeckiego z końca XVII w. To z tego rodu wywodziła się babka dra Kadyiego Franciszka Chowanetz, portret zaś wchodził w skład tzw. kolekcji smolnickiej przekazanej mu przez wuja. Charakterystyczne popiersie, zbroja i czerwony płaszcz mają podkreślać splendor portretowanego i są typowym przykładem malarstwa z tego okresu. Ciekawa jest też umieszczona obok Apoteoza zwycięstwa Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, którą to, według przekazów rodzinnych, wspomniany Stanisław Łużecki miał otrzymać z rąk króla za zasługi wojenne. Aktualnie muzeum gromadzi prace artystów związanych z Jasłem i w zbiorach znajdują się miedzy innymi obrazy Apolinarego Kotowicza, Seweryna Bieszczada, Jana Wodyńskiego, Jerzego Brandhubera, Stanisława Szczepańskiego, Stanisława Witowskiego – Iskrzyniaka i kilku innych. Z najliczniejszej z kolekcji malarstwa, liczącej ponad 200 obrazów (portrety, architektura, pejzaże, akty, kwiaty) i ponad 500 rysunków i szkiców Ignacego Pinkasa, podarowanych muzeum przez pasierbicę artysty, na ekspozycji stałej swoje miejsce znalazło zaledwie siedem z nich. Uwagę przyciąga zwłaszcza sporych rozmiarów kompozycja Targ przedstawiająca scenę ulicznego handlu w Wilnie lat XX-tych. W zbiorach artystycznych bardzo bogata jest kolekcja eksponatów z zakresu rzemiosła artystycznego. Wśród stylowych mebli, w większości z XIX w., na uwagę zasługuje komplet w stylu biedermeier. Muzeum posiada także cenny zbiór ponad stu zegarów od XVII do początku XX w. Większość z nich pochodzi z kolekcji dra Kadyiego. Najstarsze z nich to zegary kaflowe oraz słoneczne. Najliczniejsza jest grupa różnorodnych zegarów kominkowych, ciekawostką zaś są zegary ramowe i zegar-obraz. Interesująca jest też ekspozycja porcelany z XVIII – XIX w., w tym kilkanaście okazów porcelany miśnieńskiej: Mały ogrodnik, Chłopiec z koszyczkiem owoców, Amorek w kontuszu, Szlachcic w stroju polskim, a także fajanse i srebra mieszczańskie z XIX i XX w. Kolekcję rzemiosła artystycznego uzupełnia zbiór szkieł polskich i śląskich z XIX do początku XX w. Sala sztuki sakralnej Zbiory sztuki sakralnej świadczą o wielokulturowej historii Jasła i regionu. Wśród nich na wyróżnienie zasługują rzeźby gotyckie, a szczególnie odnalezione w przydrożnej kapliczce w Osobnicy, św. Jadwiga Śląska i św. Małgorzata datowane na ok. 1390 r., jedne z najstarszych znanych rzeźb ołtarzowych średniowiecznej Małopolski. Nieco późniejszy jest Chrystus Zmartwychwstały ze zbiorów dra Kadyiego, pochodzący z okolic Krosna, datowany na 1520r. Matka Boża Bolesna i św. Jan z grupy Ukrzyżowania pochodzą kościoła w Brzyskach. Datowane na początek XVI w., są odległym echem Pasji w kościele św. Marka w Krakowie. Muzeum posiada również kilkanaście rzeźb barokowych z XVIII wieku. Prezentowane na ścianach sali obrazy sakralne, pochodzą głównie z prowincjonalnych warsztatów XVIII – XIX w. Uzupełnieniem ekspozycji jest kilkanaście ikon, w tym siedem unickich ikon cerkiewnych datowanych na XVII i XVIII w. Najcenniejsza z nich to Pantakrator z 1635 r. Greckie słowo Pantakrator oznacza Pana Wszystkiego. Tradycja tego typu przedstawień sięga czasów wizerunków rzymskich imperatorów. Ukazuje Chrystusa w pełnej postaci, na tronie, z otwartą księgą Pisma Świętego i charakterystycznym gestem błogosławieństwa. Ikona ma wyrażać majestat i chwałę Boga Ojca i Syna jednocześnie. Datowana również na XVII w. Deesis symbolizuje modlitwę wstawienniczą. Kompozycja jest tradycyjnie trójdzielna z tronującym pośrodku Chrystusem w typie Pantakratora oraz Matką Bożą i i św. Janem w pozach orędowników wypraszających łaskę dla ludzkości. Chrystusowi towarzyszą aniołowie. Warta uwagi jest również XVII wieczna ikona przedstawiająca św. Mikołaja, jednego z najpopularniejszych prawosławnych świętych. Ukazany jest tradycyjnie jako starszy, brodaty mężczyzna, ubrany w biskupie szaty. Po bokach przedstawienia centralnego umieszczono osiem scen z życia świętego. Ekspozycję sztuki sakralnej zamyka kolekcja judaików. Społeczność żydowska, dziś właściwie nieobecna, stanowiła przed wojną liczną grupę, liczącą około 25 % mieszkańców Jasła i wywarła istotny wpływ na życie gospodarcze miasta. Kolekcja judaików przybliża w wielkim skrócie kwestie wiary i obrządków. Pokój stylowy Kiedy w 1980 roku dr Stanisław Kadyi zapisem testamentowym przekazał na rzecz jasielskiego muzeum swój dom, do istniejącego budynku dobudowano nowe pomieszczenia mające pomieścić jego cenne kolekcje. W byłej części mieszkalnej znajdują się obecnie magazyny, pracownie i administracja muzeum, jednak jedno pomieszczenie, chcąc zachować pamięć o darczyńcy i podkreślić jego wkład w powstanie i zasoby muzeum, włączone zostało do części wystawowej. Tak powstał pokój stylowy dedykowany dr Kadyiowi, który jest ilustracją wnętrza mieszczańskiego przełomu XIX i XX w. Na środku pokoju, pod żyrandolem, znajduje się stół otoczony czterema krzesłami. Wzrok przyciąga okazały wolnostojący zegar i ozdobny parawan. Najbardziej okazałym meblem jest XVIII-wieczna, trójkondygnacyjna, niemiecka sekretera. Na wprost okna umieszczono witrynę ze szkłem i porcelaną. Wśród nich warto się pochylić nad pochodzącą z czeskich warsztatów szklanką z połowy XVIII w. wykonaną z dwuwarstwowego szkła ze złotą i srebrną folią pośrodku, w której wycięto scenkę myśliwską przedstawiającą konnego myśliwego oraz psa goniącego jelenia. Tą samą techniką wykonany jest kielich z myśliwym i dwoma psami osaczającymi dzika stojący obok. Oba naczynia pochodzą z jednego warsztatu i podobne są do szklaneczki królewicza Jakuba ze zbiorów muzeum w Wilanowie. Sala wystaw czasowych Ostatnim pomieszczeniem udostępnionym do zwiedzania jest sala wystaw czasowych położona na parterze, za salą etnograficzną. Muzeum stale wzbogaca swoje zbiory i dawno już przestało się mieścić w dostępnym budynku. Gros kolekcji muzealnych znajduje się w magazynach, w tym całe bezcenne kolekcje np. zbiory paleontologiczne, numizmatyczne, czy starodruki. Przechowywane na co dzień z dala od oczu odwiedzających, tym większą stają się atrakcją będąc prezentowane na wystawach czasowych w tym pomieszczeniu. Oprócz zasobów własnych, muzeum organizuje też wystawy lokalnych twórców, kolekcjonerów oraz, raz w roku, wystawę opracowaną we współpracy z Muzeum Centrum Kultury w Trebiszowie na Słowacji. Strona głównaJaponiaPrefektura KanagawaPowiat AshigarashimoHakoneMuzeum Małego KsięciaDynamicDestinationRefinementsAsyncDestinationInfographicAsyncDestinationInfographicAsyncDestinationInfographicAsyncDestinationInfographicAsyncExploreBookEnjoyAsyncExploreBookEnjoyAsyncExploreBookEnjoy Większość z nas marzy, by choć raz uśmiechnąć się na żywo do Mona Lisy, pogłaskać dinozaura z Muzeum Historii Naturalnej w Londynie albo zachwycić się malarstwem Goyi w Prado. Ale czy zdajemy sobie sprawę, że niemal pod nosem mamy mnóstwo unikatowych na skalę światową obiektów, do których tak chętnie pielgrzymują turyści? Zgodnie z hasłem "Cudze chwalicie, swego nie znacie" przedstawiamy najbardziej fascynujące, cenne i oryginalne eksponaty z trójmiejskich muzeów. Wybór subiektywny. "Sąd ostateczny" Hansa Memlinga, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Oddział Sztuki DawnejNie można zacząć tego zestawienia inaczej: "Sąd Ostateczny" to jeden z tych obrazów, o których słyszał każdy. Pod względem wartości porównywalny z "Damą z gronostajem" Leonarda da Vinci, od wielu lat jest perłą w zbiorach gdańskiego Muzeum Narodowego. Zanim jednak tu trafił, przebył długą i trudną drogę. Wykonany na zamówienie zamożnego włoskiego bankiera, miał trafić do florenckiego kościoła Badia Fiesolana, jednak podczas transportu do Italii został zdobyty przez gdańskiego kapra Pawła Beneke i w efekcie stał się ozdobą kościoła Mariackiego. W erze napoleońskiej trafił do Luwru, potem do Berlina, a następnie znów do Gdańska. Podczas II wojny światowej dzieło Memlinga wywieziono w głąb Rzeszy, a potem stało się łupem Armii Czerwonej i było eksponowane w leningradzkim Ermitażu. Ostatecznie słynny tryptyk wrócił do Gdańska w 1956 roku. Dziś jest najcenniejszym obiektem w kolekcji Muzeum Narodowego w Gdańsku, cieszącym się niesłabnącym zainteresowaniem turystów z całego świata. Jaszczurka Gierłowskiej, Muzeum BursztynuW bogatym zbiorze niezwykłych obiektów z Muzeum Bursztynu jest obiekt absolutnie unikatowy, który przez lata stał się niemal ikoną gdańskiego muzeum. To Jaszczurka Gierłowskiej, czyli około pięciocentymetrowa bryłka bursztynu bałtyckiego, w której zanurzona jest zmumifikowana jaszczurka. To jedyny taki okaz w Polsce i drugi na świecie. 20 lat temu uwięzioną w żywicy jaszczurkę znalazła podczas spaceru w lesie na Stogach gdańska bursztynniczka, Gabriela Gierłowska. Dzięki temu, że bryłka bursztynu odznacza się dużą przejrzystością, można dokładnie obejrzeć wszystkie detale stworzenia, które tkwi w nim od... 40 mln lat. Kabinet z bursztynu, Muzeum BursztynuDrugim niezwykle cennym obiektem w kolekcji Muzeum Bursztynu jest kabinet Johanna Georga Zernebacha z 1724 roku. To wykonana z zadziwiającą precyzją miniatura barokowej gdańskiej szafy, która służyła do przechowywania dokumentów, pieniędzy, biżuterii lub cennych przedmiotów. Obiekt jest tym bardziej wyjątkowy, że znajdziemy na nim pełną sygnaturę mówiącą nie tylko o tym, kto jest jego autorem, ale także kiedy i gdzie został wykonany. Sygnaturę, pisaną czarnym tuszem, mistrz ukrył na drewnianym elemencie konstrukcyjnym, który widoczny jest jedynie po demontażu zwieńczenia. Wielki Piec, Dwór ArtusaNa trasie turystów odwiedzających Gdańsk obowiązkowym punktem jest Dwór Artusa. Nie bez powodu - to jeden z najbardziej reprezentatywnych zabytków, kryjących w swoim wnętrzu mnóstwo ciekawostek. Jedną z nich jest niewątpliwie wysoki na ponad 10 metrów Wielki Piec, zbudowany w latach 1545-46 przez mistrza zduńskiego Georga Stelznera. W XVIII wieku fryz cokołu ozdobiono marmurową płaskorzeźbą przedstawiającą nie do końca odzianego mężczyznę oglądającego w lustrze własne pośladki. Postać ta nosi imię Dyla Sowizdrzała, który według legendy miał odwiedzić Dwór Artusa. Z kaflem Sowizdrzała związany jest rubaszny gdański żart. Odwiedzających po raz pierwszy Dwór Artusa proszono tradycyjnie o objęcie podstawy Wielkiego Pieca rozpostartymi rękoma. Podczas gdy delikwent daremnie trudził się, by rozciągnąć ramiona dostatecznie dla dotknięcia krawędzi podstawy pieca, mimowolnie przyciskał twarz do obnażonych pośladków Sowizdrzała, na co odpowiedzią były salwy śmiechu obserwujących owe piecowe zmagania stałych bywalców Dworu. Barokowa szafa gdańska, Dom UphagenaBarokowa szafa sieniowa, którą możemy podziwiać w Domu Uphagena, to wyjątkowy mebel z długą historią. Jej pierwszym nabywcą był Friedrich Ludwig von Ziegler und Klipphausen (1747-1831), właściciel dóbr w Botowie (Botha) i Choszczowie (Soczewo), w pobliżu Mrągowa. Przez cały XIX w. pozostawała w rodzinnych dobrach. Burzliwy czas wojny przetrwała bez żadnych uszczerbków, a wiele lat później dzięki ofiarności jej współczesnego właściciela, profesora Hartmuta Kirchheima z Heidelbergu, została przekazana do zbiorów Muzeum Historycznego w Gdańsku. Ten masywny mebel był charakterystycznym elementem wyposażenia domów bogatych mieszczan. Obecnie gdańskie szafy sieniowe należą do rzadkości, na polskim rynku antykwarycznym pojawiają się bardzo rzadko. W gdańskich zbiorach muzealnych znajduje się zaledwie kilka tego typu zabytków. "Widok sopockiej plaży" Józefa Czapskiego, Muzeum SopotuW zbiorach Muzeum Sopotu, podzielonych na artystyczne i historyczne, znajdują się przede wszystkim przedmioty związane z historią kurortu. Muzeum zbiera pocztówki, mapy, fotografie, dokumenty, plakaty, meble, rzemiosło artystyczne, stroje i dodatki do nich, malarstwo - wszystko to związane jest z Sopotem i regionem Pomorza Gdańskiego. Jednym z najcenniejszych obiektów ze zbiorów artystycznych jest obraz olejny zatytułowany "Widok sopockiej plaży" namalowany przez Józefa Czapskiego w 1937 r. Muzeum Sopotu kupiło obraz w 2009 roku na aukcji zorganizowanej przez Sopocki Dom Aukcyjny. Obraz ten - podobnie jaka cała kolekcja tego muzeum - jest pokazywany na wystawach czasowych. Mahoniowa chłodziarka do wina, Muzeum SopotuW zbiorach sopockiego muzeum znajduje się między innymi niezwykle cenna dla sopockiego muzeum spuścizna po Ruth Koch z domu Claaszen, córce Ernsta Augusta Claaszena, pierwszego właściciela willi, w której obecnie mieści się Muzeum Sopotu. W jej skład wchodzą między innymi albumy fotograficzne rodziny Claaszen, portret pierwszej żony Ernsta - Agnes Wendt, wyprawa ślubna Ruth i meble - tutaj na szczególną uwagę zasługuje angielska, mahoniowa chłodziarka do wina datowana na okres 1780 - 1800. List miłosny z Bremy, Muzeum Emigracji w GdyniZbiory Muzeum Emigracji w Gdyni składają się głównie z przedmiotów opowiadających o losach ludzi, którzy z różnych przyczyn musieli opuścić własny kraj. Wśród nich znajduje się niezwykły list na blankiecie niemieckiego biura podróży F. Missler Bremen, które od 1881 roku specjalizowało się w przewożeniu emigrantów z Polski i krajów sąsiednich do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Na papierze obok nazwy firmy widoczne jest przedstawienie statku Kaiser Wilhelm II. Jak wynika z nagłówku listu pisany był on w Bremie 29 stycznia 1912 roku. Jego autorką była młoda dziewczyna, która w tym właśnie czasie wyemigrowała z Polski. Adresatem listu był Adam Fuks, wówczas 21-letni mężczyzna, którego córka, Maria Jopyk, przeszło sto lat później przekazała list do Muzeum Emigracji w Gdyni. Sądząc po formie, w jakiej zaczyna korespondencję autorka ("W imję Ojca i Syna [...] i Ducha świętego[...]" była, podobnie jak wielu emigrantów z Polski w tamtym czasie, osobą bardzo religijną. Zdanie "Dopuki me Serce ciebie nie zobaczy, Dotąt będę żyła we wielkiej rozpaczy" i inne wskazują, że była zakochana w adresacie listu. Nie znamy dalszych losów tej dziewczyny. Adam Fuks ożenił się jakiś czas później i co ciekawe, jego syn, Jerzy Fuks, też wyemigrował do Ameryki, tyle że 50 lat później. Maszyna do szycia rodziny Ficów z 1938 roku, Muzeum Miasta GdyniMuzeum Miasta Gdyni na nowej wystawie stałej zaprezentowało kilkadziesiąt eksponatów pozyskanych od gdynian, maszynę do szycia firmy PFAFF, kupioną krótko przed wojną przez Karola Fica. Kiedy w Gdyni rozpoczęły się wysiedlenia, którym towarzyszyły rygorystyczne przepisy mówiące o tym, co wolno ze sobą zabrać, a co trzeba zostawić, Karol Fic rozebrał maszynę na części, by członkowie rodziny mogli poukrywać je w swoich tobołkach. Każdy z ośmiorga domowników otrzymał fragment mechanizmu. W ten sposób udało się nielegalnie wywieźć maszynę. Najmłodszy z dzieci, sześcioletni Jerzy, "swoją" część maszyny wyniósł z domu w poduszce. Gdy rodzina Ficów dotarła na miejsce przeznaczenia złożyli ją z powrotem, dzięki czemu w czasie wojny mieli źródło utrzymania. Prezentowana na wystawie maszyna może więc być metaforą trudnych losów gdynian w czasie wojny. Sukienka Ireny Ożóg-Orzegowskiej, Muzeum Miasta GdyniW Gdyni życie kobiet marynarzy toczyło się w rytmie przyjazdów i wyjazdów mężów lub partnerów, a długie miesiące rozłąki i tęsknoty przeplatały się z krótkimi okresami wspólnego życia na lądzie. Nie każdy związek przetrwał taką próbę. Trudne życie marynarskich rodzin osładzały przywożone z całego świata podarki i egzotyczne wakacje, na które marynarze chętnie zabierali swoje żony i dzieci. W czasie podróży z mężem marynarzem, na pokazie mody w Hotelu Hilton w Kairze, Irenę Ożóg-Orzegowską zachwyciła błyszcząca złota spódnica z czarną atłasową szarfą w pasie. Mąż kupił jej tę oryginalną kreację wraz z kuponem złotej, plisowanej folii, z której zaprzyjaźniona krawcowa z Sopotu uszyła stanik i połączyła ze spódnicą, tak by powstała sukienka. Tę niezwykłą kreację można oglądać na wystawie stałej w Muzeum Miasta Gdyni.

muzeum małego księcia w japonii eksponaty